Diploma uitreikingen

Deze week is een week van diploma uitreikigen geweest. Zondag slaagden 7 mensen van ons ziekenhuis voor hun master's; ze zijn nu nurse practitioners. Bij een paar van hun zat ik in de klas tijdens ons bachelors. Een collega en ik zijn naar Syracuse gegaan om bij de ceremonie te zijn. Echt super dat ze met deze opleiding verder zijn gegaan. Echt geen kleine opgave om dat klaar te spelen; full time werken, school, en stage lopen, en voor sommigen ook nog kleine kinderen!

Super gedaan allemaal!

Dinsdag was de speldjesuitreiking van de nieuwe verpleegkundigen op TC3. Van de 60 leerlingen van die klas had ik er 15 over 2 semesters in mijn groep gehad, dus daar wilde ik ook graag bij zijn. Heel leuk om hun te kunnen feliciteren. Het kost heel wat hard werk, zweet, tranen en slapeloze nachten! Er staat een klein stukje in de krant over een van de leerlingen in de krant. Het geeft wel een gevoel van voldoening als je weet dat je ook een heel klein stukje bijgedragen hebt in volgende generatie verpleegkundigen (die straks voor ons zullen zorgen, ha!)

Vandaag was Niels aan de beurt met zijn diploma uitreiking. Voor hem hoeft het allemaal niet zonodig, maar het is toch een leuke afsluiting en viering van een mijlpaal. Ik ben trots op hem hoor. Nadat hij in het begin een paar klassen had gehad met alleen maar A's had hij zichzelf voorgenomen om met een 4.0 GPA te slagen en dat is hem gelukt. Geen kattenpis hoor, engineering is toch al geen gemakkelijk vakkenpakket. Hij is een van de 6 leerlingen die slaagden met een perfecte 4.0 (van de de 737 leerlingen die slaagen). En dat is iets waar hij heel trots op mag zijn!

Ik kreeg hem een beetje aan het lachen!

Een van de leerlingen had een goede spreuk op haar muts; "I did not dream it, I worked for it" en vindt ik een goede toepasselijke spreuk. Je krijgt het niet voor niks!
Nu is het op naar Binghamton voor hem volgende semester.

Geluk en ongeluk

En toen hadden we geen kippen meer. De laatste twee zijn gesneuveld, Daisy en haar zusjes. Ze waren 6 jaar oud, en Daisy was al een keer hersteld van een gebroken nek na een andere aanval van een of ander dier, Bart is een goede dierenverzorger. Op donderdag had ik de kippen losgelaten; ze zaten nog in hun omheining. Die avond was ik vergeten om het hok dicht te maken 's avonds. Dat gebeurt wel vaker, maar deze keer werkte ik vrijdag, en hebben ze de hele dag los gelopen. Zaterdagochtend vroeg Micky waar zijn de kippen? O jee, toen realiseerden we ons pas dat het hok openstond. Ze zijn uit hun omheining gekomen, en we vonden in de tuin 2 hopen veren. Ik vindt het heel erg, en voel me er schuldig om. Het is nu erg stilletjes buiten, met een leeg kippenhok! We beginnen niet meer aan nieuwe kippen, er zijn er veel te veel gesneuveld in het laatste jaar.
 
We hebben tevens veel om dankbaar voor te zijn; op zondag kregen we een telefoontje van Bart dat Carly een auto ongeluk gehad had. Ze had zelfs nog geen schrammetje opgelopen, maar de auto is helemaal in de prak. Dat ze er zo goed vanaf gekomen is is een wonder! Ze had controle over het stuur verloren terwijl ze 70 mijl reed, was van de weg afgeraakt, een heuvel afgevlogen, en tegen een boom gereden. Gelukkig is ze ongedeerd, en heeft ze niemand anders geraakt! Dat zijn wel de telefoontjes die je nooit wilt krijgen!

Er is niks meer aan te repareren, maar het is maar materiele schade. Ze heeft een goed beschermengeltje gehad die dag!